Yalancıktan Sevmek Şiiri - Necati Keskin1

Benim sevdiğim kız,
Buse, Mine, Lale ve daha bir sürü
Ne tanıdım.
Ne konuştum.
Ne ellerini tuttum,
Ne de gözlerinin içine baktım.
Ben hiç birine “seni seviyorum” demedim.

Oysa ne güzel uyumuştuk dün gece;
Sımsıkı sarılmıştık birbirimize.
Ellerim yüzündeydi.
Ve kulaklarınla karışık;
Saçlarına doğru,
Daldırıverdim parmak uçlarımı.
Ve unutmadım gözlerini,
Yanağınla karışık öpüverdim kirpiklerinden.
Baş parmaklarım alnının ortasından,
Sağa-sola doğru okşarcasına,
İki kaş çizer gibi geziyordu…

İşte ondandır;
Yorgana sımsıkı sarılışım.
İşte ondandır;
Sabahleyin; sımsıcak yatağımdan kalkamayışım.

Horozların ve köpeklerin sesli senfonisi ile
Açtım gözlerimi, kimsecikler yoktu…
Yine terk mi ettiniz beni?
İşte ondandır;
Ağlamalarım.
İşte ondandır;
Figanım ve nidalarım.
Her gece aynı eziyet,
Her gece aynı rüya,
Her sabah aynı hüzün…

İşte ondandır;
Kimseyi sevmeyişim…
İşte ondandır;
Kimseye güvenmeyişim…
İşte ondandır.
Yokluğundandır…
Yalnızlığımdandır…
Korktuğumdandır…

“Bazı kızlar vardır;
Yüreğinizi titretir, kıpır kıpır yapar içinizi.
Bazı kızlar vardır;
Daha başlamadan tattırır ayrılığı,
Gelmesinden bile korkarsın o kızın
Sonu hüzündür bu aşkın
Bile bile niye seversin bilmem ki bre şaşkın…”