Yalancı Kaptan Şiiri - Veysel Şimşek

İsyanım haine adam olmaza,
Bin söz ile bir sözünde durmaza,
İnsanlığa gayret kendin yormaza,
Taşır yalanları yalancı kaptan.

Durulmaz bulanık akarsu Fırat,
Durmaz almış başın gider son sürat,
Nerde hani eski dostluğa gayret,
Neylesin denizler yalancı kaptan.

Hız kesmez dalgaya okuyor meydan,
Bulandırır geçer dereden, çaydan,
Rezil suratlıdır vazgeçmez huydan,
Yol almış yalana yalancı kaptan.

Unutmuştur benliğini bendini,
Sorsan dürüst görür kendi kendini,
Yoktur böylelerin imanı dini,
Dümeni pervane dümenci kaptan.

Neden derim yalancıya kaptandır,
Çünkü çok yalanı çokta aptaldır,
Gerçek derya,yalansa çamurlu göldür,
Erbat berbat alem gülüncü kaptan.

Dosta dost görünen arkadan vuran,
Ayarı ayarsız yalanı firen,
Yalan dolan fetbaz dümen çeviren,
Yol almış yalanla yalancı kaptan.

Veysel der ki; Dostum kendine gel sen,
Belasın başından bulurmuş eden,
Doğru ol dürüst ol der idi deden,
Halin yaman senin ölünce kaptan.