...Yalancı Böcek... Şiiri - Ahmet Ünal

Ufacıktı, vallahi minnacıktı
İki koca adamdık serdi, yerlere yıktı…
Çağ değişmiş birader, anlamadık nedense
Üstüne üstlük bir de
Haklı çıktı…Haklı çıktı…

Akşama dek gezinmiş şehirde
Ora senin, bura benim; nerdeyse?
Patlattı telefonu yardım istedi bizden
Şaşırıp kaldık biz, iki koca ihtiyar
Dedik ki: “Ne gelir elimizden? ”

Ufacıktı, billahi küçücüktü
İki koca çınardık göze sürgün gözüktü
“ Rabb’im, ne hallere düştük? ”
Halimize, ağladık ve gülüştük…

Sorduk sonra birbirimize, sorduk:
“Akşama dek nerede söndürdü o feneri? ”
“imdat imdat! ” diyorken yakıyordu döneri
Serçe desek değil, kafesi darmadağın
Yoldan geçen kim varsa
Islık çalar gözleri…

En sonunda, gölgemize yaslanıp uyuduk da
Bu ufaklık karıncada kesildi ses ve sada
Yalancı böceklerin düştüğü son feryada
Kimse düşmedi şükür! ....
Kimse düşmedi şükür! ...