Yalancı Baharla Hasbihâl

Soğuk küllerin eser meftûn mazi yelinden
Bahar kokusu değer elvan elvan ilinden
Güller, lâleler açmış nefeslenir dilinden
Toprağına gam eken neylesin nevbaharı
Esen saba duyurur derinden vuran kahrı

Geceyi kundaklasam hiç batmayan güneşe
Adım çıkar bilirim gün görmemiş serkeşe
Bu sebepten bakamam ar duyarım yüzünden

Göremez hiç kimseler idrake akıl yetmez
Bir yüzüm gülistansa öbüründe ot bitmez
Bu sebepten yakamam har az gelir güzünden

Gidilmeyen yollarda dönüşsüz sancılar var
Varlığımı yokluğa devreden hancılar var
Bu sebepten yıkamam duvar harcı özünden

Olmasanda cana can canın bana kerâmet
Sayarım haktan gelen nurlu yakan işaret
Bu sebepten çıkamam Yâr! Ölsemde sözünden

Kaybolmaz hiç serabın su içerim çölünden
Hasbihâldeyim işte memnunum visâlinden
Alıştım artık böyle dert etmem müşkilinden
Gerçeği daha beter bitmesin mey pınarı
Sarhoşluk gölgesinde anlarım yokla varı