Ben sana söylemiştim
Kara kışımdan çıkartma diye...
Çıkarıp attığın gül bahçesinde
Her yerime dikenler batıyor...
Yüreğime batan dilsizliğin kadar kanamıyor
Sensizliğin yarası...
Hangi avuçlardasın ki ellerimden yalnızca
Kırmızı gül dikenleri çıkıyor
Tek tek...
Nasıl bir acı bu
Çektikçe daha derine saplanıyor...
Özledim...
Soğuk...
Karanlık...
Ve
Kendi dünyamı....
Mısralarımın içinden çekip çıkardın bahar dallarını
Umuda yazılan
Sözcüklerim bana bile tanıdık değil...
Yapma
Ya gel birlikte toplayalım dağıttığım gül bahçsinde sevdayı
Yada dön git hangi avuçlara sıralayacaksan şiirin tanıklığında mısraları...
Benim kışım bana yeter...
Yalancı baharla avutma yüreğimi...
Kayıt Tarihi : 13.5.2017 15:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!