Yalancı Şiiri - Veysel Şimşek

Uyanıklık yapar kendi halında,
İçi haset zehir vardır dilinde,
Kendisi boğulur yalan gölünde,
İki ayaklı yılan olur yalancı.

Herkesi kendine etmektir köle,
Göze batar benzer, dikenli güle,
Yalan sallar hepten olur zelzele,
Gerçeklerden uzak kalır yalancı.

Yalan söyler yalan olur yemini,
İnşallah dalgalar yutar gemini,
Düşünki yalanın çürük zemini,
İnşallah belasın bulur yalancı.

Yalancı yalanla duygu sömürür,
Temiz kalpli beyinleri kemirir,
Bİlmem sana cesareti kim verir,
Kendiside bunu bilir yalancı.

Sevmem ben yalanı döndüm şaşkına,
Ne gerek yalana Allah aşkına,
Söz kâr etmez yalanlara düşküne,
Temiz kalbi fırsat bilir yalancı.

Yalan söyler, alır mazlumdan ahı,
Yok olmuş doğruluk, çoktur günahı,
Söylemez yalanı bilse Allah'ı,
Gün gelir yalanla ölür yalancı.

Olsada istemem yalandan derman,
Yalancıya yalan, dünyada ferman,
Veysel der; Yalancıyı hiç bana sorman,
Belayı başından bulur yalancı.