Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
doğruları bulabilmek için mutlaka kötü tecrübelerinde faydası olduğunu düşünüyoruz. Ama yine de yalan diye birşey olmasaydı,hep güzel şeyler olsaydı hayatımızda, kötü şeyler görmeseydik.
Kaçıncı yanılgı bu
Yalanlar kalın bir urgan boynuma astığın
Aldanışlarım firari
Oysa mutlu bir düş,bir tebessüm olabilmekti
ömürden çalınan birkaç güne, anların coşkusuna
ortak olabilmekti dilenen
paylaşabilmekti iyiye sevgiye dair ne varsa...
sevdaydı,düşsel bir yolculuktu çıkılan
mekansızlığa......zamansızlığa inat
gökkuşağı gibi rengarenk açabilmekti taze baharlara
mevsimleri saymadan.
mavinin umuduyla sıcacık bir gülüşe teslim etmekti yüreği..beklentisiz
anlatamadım...anlayamadın..
gittim.......aldanışlarım firari.......ben firari....dönüşüm yok artık geri
günün şiiri bu olmalı.. çok güzeldi çokkk.. sizi gönülden kutluyorum..
Yalanın incittiği yürek...Yinede zamana inat gökkuşağına doğru çevir yüreğini aç açabildiğince.....Firari bir güzellik ısıtacaktır hüzünlerini......Kutluyorum canım benim...
harika bir serbet çalışması
BUGÜN OKUDUKLARIMIN EN İYİSİ
YÜREĞİNE,KALEMİNE SAĞLIK
Uzatmalı Sevgili-1/ Sayfa.14Sıra:261-262 Bu şiirler kötümü
Ne sen bana gelebildin
Ne ben sana gidebildim
Aylar,yıllar sensiz geçti
Uzatmalı sevgilimsin
…..
Uzatmalı Sevgili-2
Bir dargınız bir barışık
Sensiz dünyam çok karışık
ŞAHİN sana hala AŞIK
Uzatmalı sevgilimsin
HİÇ DİKKATİMİ ÇEKMEMİŞTİ
SAHİDEN BU ŞİİRLERİM ÇOK MU KÖTÜ
HİÇ GÖRÜŞ ALMADIKLARINA
POPÜLER OLAMADIKLARINA GÖRE
KÖTÜ OLMALILAR
SENCEDEMİ KÖTÜ ?
Şahin ertürk
Yalanlar arasında doğru kalabilmekti belki de önemli olan :D
Yalanlar arasında doğru kalabilmekti belki de önemli olan :D
Hayat dosdoğru bir çizgide gitmiyor ne yazık ki..gerek yanılarak, gerek aldanarak hayal kırıklıkları yaşanmış olsa da, sonuç olarak doğru olanı bulmak önemli olan..gökkuşağı gibi taze baharlara, rengarenk açabilmeni diliyorum..kalemine ve yüreğine sağlık
Çok güzel bir şiir yazmışsınız Berna Hanım,sizi gönülden kutluyorum.
Şiiri okurken,gidenin duygularını yaşadım sizinle birlikte,sonra durdum,bir de kendimi kalanın yerine koydum,fakat zor geldi,vaz geçtim...
Gerçekten güzeldi,teşekkür ve saygılarımla,
Ünal Beşkese
İşte budur;
Kendine dönüş...öze dönüş...bu şiir için bir yorumdu...muhteşem ötesiydi...Ha diyorsan ki tema nasıldı?Sustum...Her gidiş bir adım daha yaklaştırmıyorsa yelkenler fora diyeyim...tam puan+antolojim...sevgilerimle...*****ilknur*
bir yalana es verdi sus kaldı kalem ....o kalemki ne kadar karalayabilirki yalandaki çıplak sesi..!....paylaşımınızdaki değere tebrikler
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta