Yalan Söyleyemem Şiiri - Celal Bahar

Benden iyiyim dememi bekleme sevgili,
Nasılsın diye sorma, mektup yollama...
Sonra kağıda kokun siner dayanamam.
Yapma...
Ne olur sevgili, ne olur artık beni yorma.
Hem biliyorsun, yokluğunda iyiliği unuttum ben.
Artık daha bir kötüyüm, daha bir aksi.
Hatırlarsın;
Eskiden yolda taş görsem kenara alırdım,
Yaşlı bir teyze görsem koşardım.
Velhasıl sevgili eskiden yaşardım,
Bir anlamda insandım.
Ama şimdi öyle miyim,
''Bırak kalsın'' diyorum tüm taşlar yollarda.
Yaşlı yaşlı insanlar ne geziyor kaldırımlarda.
Anla işte insanlığımı yitirdim,
Senden sonra kendimi bile bitirdim.
''Kötüyüm ben'' diyerek geziyorum.
Yolda masum karınca görsem eziyorum.
Ah be sevgili nasıl anlatsam.
Telefonu bile sol cebimde taşıyorum.
Hatırla ne çok kızardın bana,
Kalbine zararlı derdin hep sağında taşısana,
Artık inadına sol iç cebime koyuyorum.
Ne zaman çalsa hep seni anıyorum.
Solumda sen varsın ya;
Olan sana olsun istiyorum.
Durursa kalbim, üzülürsün çünkü biliyorum.
Benden iyiyim dememi bekleme sevgili,
İstesem de diyemem, yalan söyleyemem.
En fazla iyi gibi olurum,
Fena değil kıvamında bulunurum.
Hani derler ya işte ''iç güveysinden hallice,''
Başka da nasıl anlatılır ki...
Kış günü tomurcuk açmış gibiyim işte.
Bir kaç gün sonra zaten solacağım bu gidişle...
Benden fazlasını bekleme,
Bugün var yarın yokum.
Gerçek sevgiye aç,
Sahtelerine ise tokum.
Sorma bu yüzden, iyiyim diyemem.
Sen mutlu ol diye,
Kimseye yalan söyleyemem.