Yalan Söylemeyin Şiiri - Osman Erdoğmuş

YALAN SÖYLEMEYİN

İki elin kanda olsa,
Sakın yalan söylemeyin.
Tutunduğun dal kırılsa,
Sakın yalan söylemeyin.

Ahlaklıyı eder hasta,
Bilmiyorsan bari susta,
Rezil eder seni dosta,
Sakın yalan söylemeyin.

Bil ki abad olamazsın,
Umduğunu bulamazsın,
Gönüllere dolamazsın.
Sakın yalan söylemeyin.

Doğru söyle rahata er,
Sultanlara yoldaş eder,
Kalmaz başta gam ve keder,
Sakın yalan söylemeyin.

Karıştırır hep işleri,
Tutuşturur ateşleri,
Düşman eder kardeşleri,
Sakın yalan söylemeyin.

Gıybet yalanın kardeşi,
Dedikodu ise eşi,
Söndürür ayı, güneşi,
Sakın yalan söylemeyin.

Haneyi parçalar, böler,
Kendi söyler, kendi dinler,
Şeytanlar yüzüne güler,
Sakın yalan söylemeyin.

Alır gider bereketi,
Hazırlıyor felaketi,
Batırır bir memleketi,
Sakın yalan söylemeyin.

Hakkı, hakikati görmez,
Melek o ortama girmez,
Yatsıya kadar da sürmez,
Sakın yalan söylemeyin.

Söylersin tepede, dağda,
İnanırsın iner bağda,
Kalırsın boranda, çığda,
Sakın yalan söylemeyin.

Doğruluk büyük hazine,
Sevdiğinin gül yüzüne,
Bulaştırma hiç sözüne,
Sakın yalan söylemeyin.

Sevgiyle aşkla anılmak,
Girdiğin gönülde kalmak,
İstiyorsan vezir olmak,
Sakın yalan söylemeyin.

İyilik ek mutluluk biç,
Muhabbet iksirinden iç,
Müslümana yakışmaz hiç,
Sakın yalan söylemeyin.