Yalan sevgiyle Şiiri - Neriman Binnur Uçar

Gecenin hiç tanınmamış yüzüyle kaldırım taşlarına baktığında yalnız bir kadından çabuk vazgeçilebileceğini biliyordun,
Kendi özümüzde gömülü hazinelerimizi görmüyoruz yeniden,
İhanetin en alasını yaşatarak...,sigara içmek gibi...öldüreceğini bile bile içine çekerek...
KALBİNİN EN GİZLİ KÖŞESİNDE yaşattığına sessizce seslendiğinde...Alın yazım dediğin o kadına ne kadar güçlü korkusuz olduğunu kanıtlamanın peşinde kırdığın kalbini unutma..
Yaşamla ölüm arasında karşılıksız aşkla yaşamak...
Hava öğlesine sakinki herşey unutulmuş gibi duruyor,boşluğa itilmek gibi sarsılmış..
Ne söğlenirse söğlensin yargılanan ihanetin bedeli ne olmalı? ...
Sözlerin ifadesini anlamak yüreği parçalarken içine gömülen duygularında şimşekler çakıyordu.
Kendini arıyorsan kaybettiğin yere bak,kendini yanında unuttuğunun ruhuna...
Benliğindekileri gizleme,ortaya çıksınlar,korku dolu olumsuz düşüncelerinden kurtul...
Yalanlarınla yargılama yılanın soğukluğuna benzetişlerle...
İnce bir yoldasın içindeki noktaya sonvermek öğlesine acı veriyor ki yaşama veda etmek kadar sancılı ve acımasız...Sevdaya güvenmek riyakarlık duvarlarına çarptı,sevgin parça parça saçıldı herbir yana,öfkeli şidetli fırtınadan çıkan gök gürlemesi şimşek çakması gibi:Aşkın zalimliğinse eğer,öldürüyorsun...
Çok yanılmışsın,kara sevdalarda kör olmuş gözlerin,
Umrunda olmadığın hayatı paylaşmaksa gecenin karasına bürüdün mutlulukla doğan günü.
Aşkı yaşarken öldürdün gözünün içine yalanlarla bakarken.
Düş kırıklıklarında boğuldun en temel gerçeğinken sevgin,
Haksızlıklarda adın gibi kazırsın gözlerne,gecenin karanlığı çöker...
Bir tufan kopar yüreğinde ne varsa alıp kıyılarına savurur yaşama dair umutlarla birelikte.
Kadınsı olmaktan öte asisin,baş kaldırırsın sevgisizliklere yalan sevgilerle avunma gözyaşlarını akıtırken...14.03.2012