Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Güvertene varıncaya değin dop-dolu...
Sığabileceğim bir minicik yerin bile yok
sıkıp sıkıştırma beni daracık boşluklara
ne sen taşıyabilirsin
ne de ben dayanabilirim
değerli yüklerinin arasında sıkışmaya...
bırak beni denizlerin bir yerinde
korkma gömülmem derin sulara
dalgalar yazgı gibidir
ne güzel bir anlatım ve teşbih bu böyle dostum,ne güzel bir benzetme,çok hoştu dogrusu,yerli yerinde,tebrikler.
ulaşırım belki de
bir bilinmez kıyıya...
Yalan dense de sevgilere.... Yine de bir umut var... Bitmeyen... Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta