Yalan Olsa Da Aşk! Şiiri - İsa Yılmaz

ayrılık sarısı sarmış sonbaharı
acılar da mutlu edermiş insanı
yıllandıkça güzelleşirmiş aşk anıları
zamana yenik düşmeden sevmeliymiş oysa
yapraklar döküldükten sonra iyice kururmuş
insan bir aşk rüzgarında savrulunca tükenirmiş
hayat dedikleri sadece ölünce son bulmazmış
bir hançer ya da kurşuna gerek de yokmuş
bir çift söz, birkaç bakış
ve bir ansızın gidiş de can alırmış
insan dedikleri sadece et ve kemik değilmiş
sevmek, korkuları yenmekle başlarmış
oysa çoğu insan korkularına yenik düşermiş
ve bir düş kurmak nasipmiş kimilerinin bahtına
çokça seviliyormuş gibi yaparmış insan
can gibi seven bir sevgilinin elinden tutup
sonsuzluğun yollarından geçermiş
her adımda biraz daha mutlu olunurmuş
her mesafede yeni süprizler tadılırmış
evet, kimi zaman insanlar bir yalanla yaşarmış
hayat merdiveninin son basamağında
ölüm uçurumunun ilk adımında
geriye dönüp baktığında görürmüş insan
meğer her şey koca bir yalanmış
aşk dedikleri acı, gözyaşı ve pişmanlıkmış
yine vazgeçilmezmiş ondan
zira sevmeyen bir hayvan bile değilmiş…