İlkbaharda ağlayanlar ve ilk sonbaharda ölenler adına...
Sevda bir kuş idi,kanatlarında dünyayı gördü
Kalbi tüy idi, gökyüzüne ağladı düşerken
Umut kan idi,susadıkça içti.
Kan doldu yanklarına,önce dudaklarına,
Koynu mezar idi,üşüdükçe girdi ısındıkça sevdi
Gözlerinde hayat var idi,yaşadıkça baktı,baktıkça ağladı
Kelimeler adı idi,öğrendikçe söyledi,söyledikçe inandı
Her ilkbaharda ve ilk son baharda...
Ağlamasını ve sevmesini bilen herkesle oturdu,
Çilingir sofrasına,
Her kadeh o oldu,o herşey oldu,herşey yalan oldu
Kuş oldu,tüy oldu,derya oldu
Mezar oldu,
Sevda oldu,
Umut oldu,
Yalan oldu....
Kayıt Tarihi : 31.12.2017 02:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!