Yalan mı? .. Şiiri - Alp Arslan

Yalan mı?
Çok sevdim be seni insafsız…
Nasıl da şaşırdın sana sunduğum yüreği görünce,
Uçsuz bucaksız…
Küllerimle şekillendirip can vermedim mi yitik hayatına?
Yalan mı?
Mutsuzluğunun girdabında boğulurken çekip çıkarmadım mı seni?
Seni ateşlerden çıkarıp, yerine ben yanmadım mı?
Çalınan her kapıda hala sen sanmadım mı?
Her gece yıktığın hayallerimi, her sabah yeniden kurmadım mı?
Geceler boyu karşımda resmin,
Ben hep konuştum da, sen susmadın mı?
Yalan mı?
Sen, sonu yok bunun demesen de,
Ben, sana bilerek kanmadım mı?
Artık kısalmış şu ömrümüzü,
Sen de benim gibi, mutlu sonla bitecek sanmadın mı?
Yalan mı?
Fırlatırken beni,
Sağdan sola bir bez bebek gibi
Yine beni seveceğini ummadım mı?
Ya öpüşürken ta derinlerime bakan,
O kahverengi gözlerindeki pırıltı…
O pırıltı da mı yalan? ..
Ölmüş olanın dağıtılır ötesi berisi,
İste, benden vereyim ne varsa…
Gerek yoktu sökerek götürmene, 
Ne bu böyle, yağma mı talan mı?
En iyisini sen bilirsin…
Şimdi söylesene bana,
Vurulan mı çok acı çeker, vuran mı? ..
Hangisi daha acı bilmiyorum…
“Ayrılalım! ..” dediğini mi,
Yoksa, sonradan “Aslında hiç sevmemişim”, dediğini duyduğum an mı?