Yalan dünya Şiiri - Bayram Ataç

Kuru yaprak misali rüzgarda savurdun
Beni mecnun eyledin çölde kavurdun
Çaresiz düştüm eline vurdukca vurdun
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Kimlere güveneyim söyle yalan dünya
Bir ömür geldi geçti sanki puslu rüya
Hiç gülemedim sayende bir doya doya
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Çaresiz yaşattın beni dipsiz deryada
Kulak veren olmadı haykırdım feryada
Cehennem yaşattın gördüğüm rüyada
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Yıllardır koşturdun hayalimin peşinde
Murada erdirmedin elli yedi yaşında
Ağırmadık saç kalmadı derli başımda
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Gece gündüz demedin beni çalıştırdın.
Ne kadar dert varsa çekmeye alıştırdın.
Siyahımı beyazımı bir birine karıştırdın.
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Çiçeği koklatmadın dikeni reva gördün
Kapılara muhtaç ettin gurbette öldürdün
Bana ağustosta bile güneşi söndürdün
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Hayaline kandım rüyalarda düşmüşün
Kandım o hülyana ahirinde boş muşun
Bana azap kimine cennet gibi hoş muşun
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Aşımı tatsız tuzsuz yazımı bahtsız bıraktın
Yüreğim küllendikçe tekrar tekrar yaktın
Yıktın umutlarımı perme perişan bıraktın
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Çok mazide kaldı yaşattığın o sevinçlerin
Şimdiki dertlerim hepsi bir birinden derin
Böyle bir yazı ile oyuncağı oldum kaderin
Senin neyine güveneyim be yalan dünya

Zalim dünya oynar benin yerime sahneyi
Düşmandan beklerken can vurdu darbeyi
Doyarak koklamadım bir gün olsun anneyi
Senin neyine güveneyim be yalan dünya