Yalan Dünya Şiiri - Rifat Akpınar

Eyy yalan dünya kime’ki kibirin
Sıra sıra, gelende gidiyor
Nice şah, sultanla dolu kabirin
Saltanatıyla gülende gidiyor

Çok dert çektirip baş bağlama
Gel beni burada fazla eğleme
Halime bakıpta sakın ağlama
İki gözünü silende gidiyor

Koca bir adam olsan, adın,sanınla
Hep suçlarsın, başka yanınla
Hele bak, ne yaşarsan seninle
İtip, Çektiğin çilende gidiyor

Bilmediğin dala fazla konma
Kendin kül olda ateşte yanma
Herşeyi bildiğini sanırsın amma
Hiç bilmeyende, bilende gidiyor

Almasaydın beni içine keşke
Hangi derde düşsem,hepsi başka
Mecnunun düştüğü yalan aşka
Çölde yananda, sönende gidiyor

Hepsi boş, makam,şöhret,şan
Şimdi oturda kendi derdine yan
Bin yıl yaşadıda Sultan Süleyman
Dünyaya direk kalanda gidiyor

Hasetlik olsada insanın işi
Birgün gelince kırılır zincirin dişi
Heryer düğün yeri, alsada bahşişi
Davul zurna çalanda gidiyor

İçinde barındırdın nice düzenbazı
Masadan masaya attın kumarbazı
Kandırdın, seni gidi şark kurnazı
Söylenen doğruda,yalanda gidiyor

Bir özelliğin yok, damlasın denizde
Hık dedinmi, nefes biter genizde
Hele kan’da çekildimi benizde
Geride kalanda, ölende gidiyor

Karun’a kalmayan, sana kalırmı
Ne kadar yaşasa muradını alırmı
Sakın deme, bu insan ölürmü
Rıfat’ı bu derde salanda gidiyor

#ŞiirRıfatAkpınar 21.05.2020