Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İÇİMİ ACITTI ŞİİRİNİZ BAZEN TEK KALMAK İSTİYOR İNSAN.AMA O ZAMAN DA YARADANINI FARKEDİYOR.ELLERİNE BAKIYOR AYNALARA ETRAFINA KİMBİLİR ONUN GÖREBİLDİKLERİNİ GÖREMEYEN HİSSTTİKLERİNİ YAZAMAYAN NE ÇOK İNSAN VAR DİYE DÜŞÜNÜYOR.YALNIZLIK İNSANIN DOĞRUYU BULMASINA YARDIMCI OLUR,DOĞRUYU ARARSA İNSAN...SAYGILARIMLA...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta