Allah sana vermişse, yazmak için istidat;
Gerçekleri faş için, yap daima tahşidat!
Abartılı konuşma ve de yazma kat’a sen!
Avcı misal atarak, yapma lütfen hata sen!
Etme asla tenezzül, yalan yanlış beyana!
Doğruları anlat ki; fayda versin uyana!
Yalan dolan olamaz, meşgalesi mü’minin!
Zira öyle söylüyor, inandığın hak dinin!
Her yazdığın insana, vermiyorsa şayet ders;
Bence yolun yol değil ve yahut ta o yol ters!
Madem insan sınavda, dünya denen şu handa;
İnsanları saptırma, gece gündüz sen onda!
Mecazlarda boğulup, boğma sana kananı!
Lütfen yanlış anlatma; sen canlara cananı!
Yar diyeni götürüp, atma yardan aşağı!
Allah varken kulunu, etme nefsin uşağı!
Takma dostum beşeri, şeytanların peşine!
Mü’min ve de Müslim’in, o yolarda işi ne?
Ders ver daim kitabı ve sünneti onlara!
Anlat halka sınavı, çek dikkati sonlara!
İrşat için kâfi de; ayet hadis akil’e!
Gayret eyle her daim, sen bunları nâkile!
Hikmet olsun daima; şiirdeki muhteva!
Yoksa olur emeğin; neticede berhava!
Yani dostum değilsen, şayet cahil bir avam?
Demen gerek açıkça; irşat benim tek davam!
Ya yaparsın bu işi, adam gibi sen kardeş;
Ya da seni iblisle, tutar Mevla’n inan eş!
Abdullah Toroslu
06.03.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 6.3.2013 12:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)