Yalan Şiiri - Adnan Durmaz

Post üstüne bağdaş kuran çıkarsa
Yar yarana kör olur da ırarsa
Dost dostun haberin elden duyarsa
Dost da yalan-post da yalan-yar yalan

Beni otlatacak sığır mı sandın
İlazım olursam adımı andın
Her sahte lafına sağır mı sandın
Derdime ağrıma durma ver yalan

Tutmaz hiç birini çok laf söylemiş
Zulme asker olmuş nazar eylemiş
Çıkmış da kendini pazar eylemiş
Mangal yürek dedikleri er yalan

Beni hangi zaman insandan saydın
Verdiğin sözlerin hepsinden caydın
Ben kara cahilim güya sen aydın
Hesapsız kitapsız vaatler yalan

Vatan dedin- millet dedin -din dedin
hakkımı istedim sen “hain” dedin
dönek satılmışa aferin dedin
insana verdiğin her değer yalan

Kılığı bedçehre saçları dökük
Pabıcı delinmiş duruşu sökük
Boynu burulmuş da mılığı yıkık
Sel misali geçen ömürler yalan

İtilip kalkıldım ordan oraya
Ardsız arkasızım konmam sıraya
Ben ine layığım sense saraya
Böyle geçip giden nesiller yalan

Doğan çocuğumdan kulluk umarlar
Çağlar akıp gider kanım emerler
Ettiğin zuluma seni gömerler
Bir gün hesap sorar sana her yalan

Adnan Durmaz