Yalan Şiiri - Özlem Şahin

Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum sevgilim,
Yılların yorgunluğuyla ağlıyorum.
Ağlamanın da bir teselli olduğunu bilerek,
Geçmişe, geçmişteki sevdalarıma ağlıyorum.
Yokmuş dostum,
Yokmuş dar günümde elimden tutanım.
Etrafımda hep yalan sevgiler,
Hep yalan dostlar varmış.
Yalanlara kanıp,
Yalancıları dost bilip,
Onlarla yaşamışım yıllarca.
Şimdi ise zavallı geçmişime,
Yalanlarda kaybolan gençliğime ağlıyorum.
Geçmişimde yalanların,
Yalancı dostlukların arasında,
Papatya gibi açan bir sen vardın.
Kayda değer bir sen vardın.
Sen de artık yalanlara karışıp
Sevdama başkaldırdın.
Sende mi yalan oldun sevdiğim?
Yok muymuş geçmişimden bana huzur verecek bir şey?
Yok muymuş düştüğümde elimden tutacak bir dost,
Yok muymuş?
Boşa mı yaşamışım bunca yılı?
Şimdi bir senden kalan güzel hayaller var,
Bir de hıçkıra hıçkıra ağlayan ben.
Oysa yalanlarla geçen ömrümdeki,
Yalan dostlar da olmalıydı.