Yalaka Destânı Şiiri - Ali Kemal Taşcı

Bir destan yazsam dedim, muhatabı için;
Sürür çarığını her dem, gezer Çin-i Maçin.
Şol nâmerdin evsâfını bu şiirde seçin.
Görünüşte vapursun, aslınsa dökük taka,
Köpek senden azizdir, haysiyetsiz yalaka!

Çöreklenirsin hemen, bir büyüğün yanına,
Dalkavukluk kılıcın, hiç sokmazsın kınına.
Mayan mı bozuk senin, ne karıştı kanına? !
Masken çıkarılınca, nasıl basarsın faka,
Yüz yok ki utanasın, şahsiyetsiz yalaka!

Bilmem anlatabildim mi, doğru mu bu tarife,
Anladınız biliyorum, lüzum yoktur ârife,
Göndermem size değil, lâkin üç beş herife.
Gördüğün anda hemen ağzına mantar tıka,
Yoksa seni de yağlar, cibilliyetsiz yalaka!

O biliyor kendini, zeytinyağı gibidir.
Her zaman üsttedir, bu en tabii hâlidir.
Nâmussuz boranları, en kuvvetli yelidir.
Baksan bir şey sanırsın, içi dışı fiyaka,
Kıymetsiz ve de koftur, meymenetsiz yalaka!

Âmir irâdesizse, iki lafla kandırır,
Bol yağ soslu aşına ekmeğini bandırır,
Bu hâliyle inan ki düşmanı kıskandırır.
İhânet gömleğine biçilen eşsiz yaka
Vatan senin neyine, milliyetsiz yalaka!

AİDS bile geri kaldı, virüslükte bundan;
Cümle pişman oldu da, o geçmedi huyundan.
Kaç şikârı avladı, o yağ dolu yayından
Hedefe kitlendi mi, dikkat buyurur oka,
Vurduğunu semirir, vicdansızdır yalaka!

Mertlik rafa sürüldü, nâmertlik geçer akçe,
Kaypak dolmuş memleket, gel de yaşa erkekçe!
Yağdanlık erdem oldu, mâmur eden bilekçe.
Saçınız müsâitse, ânında olur toka,
Affetmez el bırakır, insafsızdır yalaka!

Kemâl dur (!) eşeleme, fenâ şeyler çıkacak,
Traktörle uğraşma, römork bulsun, takacak.
Fırsat bulsa seni de tek kibritte yakacak;
Bu şiir olsun sana, yüz değneklik falaka,
Sızlamayı kes ulan, meziyetsiz yalaka!