Yalaka Şiiri - İsmail Doğan

Sallana sallana yanına gelir,
Kendi çıkarını, arar yalaka.
Hazırlar planını yolunu bulur,
Kızarmaz yüz! Söze, girer yalaka.

Senin gibilerle yola çıkılmaz,
Şişer göğsü havasından geçilmez,
Sen olmazsan iyi kötü seçilmez,
İnsanlığa hepten, zarar yalaka.

Belli olmaz yön, her tarafa döner,
Benimdir dediğin gülüne konar,
Sakın güvenme ha! baş nâra yanar,
Dost başına çorap, örer yalaka.

Sözü güvenilmez ikrarın bozar,
Kirli hilesi her tarafa tozar,
Kendin yüceltip el aleme kızar,
Gözü görmez yere, serer yalaka.

Görüyor avını sermaye gibi,
İyi görünümü bahane gibi,
Dolanır yanında pervane gibi,
Avın çevresini, sarar yalaka.

Yaklaşırlar iki yüzlü yüzlerle,
Yuvasında fır fır dönen gözlerle,
Kandırır avını kandırır sözlerle,
Elin ovup zehir, sürer yalaka.

Davranış çok seri sihirbaz sanki,
Az yağla! yağdanlık tas biter belki,
Dolaşır beyninde bin türlü tilki,
Hasmı için tuzak, kurar yalaka.

Eli yerip; kendin över şişirir,
Laubali tavrı sabrım taşırır,
Eş dostunu birbirine düşürür,
Seven gönülleri, kırar yalaka.

Kirlenmiş su ile yıkar yüzünü,
Çıkar için satar kendi özünü,
Böyle riyakârlar bilmez sözünü,
Huzurlu ortamı, gerer yalaka.

Ayaklarına hiç batmadı mı mıh?
Der DOĞANİ senin gibilere yuh,
Unutup da dedin mi bir kez tuh?
Hemen etrafı bir, tarar yalaka.

06.11.2006