Yakut Bir Eylülde Sarmaşık Göklü Svea

Yakut bir eylül'ü gizleyen kentin
akşamlarında,
tahta atlar çekerdi çiçek arabalarını,
yanlızlığın ateşini solurduk
sarmaşık göğün altında

Ellerinde acemi tebessümüyle
ayışığıyla ıslak bir ece gibi sunardı
Geveze Dionizos'un içkisini Birgitta

Gelirdik,
kuşlar giderdi
denizler ağlanırken
alışamadık yaşamaya kuşlarla

Yakut bir eylül'ü gizleyen kentin
akşamlarında
sarmaşıklar ağlardı, kelimeler kurumak
bilmez
Birikirdik hepimiz kelimelerin altında

Yaşanabilirmi kelimelersiz
sarmaşıklar ağladıkça

Yelkenlileri yorgun zamanımızın.
Biliyorum bu son doğmamız,
Asılı durur mu zamanın belleğinde
aylaklığımız?