Çocuk gibi ağlattın
Bir kenara fırlattın
Beni elden ele sattın
Vay yoksaulluk seni seni
Düşmanlarımı kayırdın
İnsan oğlu dediğin bitkiler gibi
Bakarsan büyür, bakmazsan ölür
Şu kara toprak var ya alıp götürür
Bunların hepsi yalan olacak
Dünya da kalmayacak hiç bir varlık
biz bugün doğduk
kundakta bir çocuğuz
gün gelecek,
öyle bir yiğit olacağız ki,
kalemimiz silahımız olacak.
biz ölmek için doğmuşuz
kadın üçgündür hasta
ateşler içinde yatmakta
çocuk anasının karnında
oda bir can taşımakta
adam işsiz, çaresiz.
allaha yalvarmakta
küçük dağları ben yaratmıştım
büyük şiirler doğursun diye
ne o dağlar doğum yaptı
ne ben, çocuk sevgisi gördüm
yakup sağlam/ankara
Ben, anamı sevmezdim
Anam da beni sevmiyor sanırdım.
Oysa onu ne kadar çok sevdiğimi
Öldüğü gün anladım.
Anasının kıymetini bilmeyenlere
Bir gün susarsa
Seni benden çalan ıslıklar.
O kahve rengi kumral çocuk
Giderse uzaklara
İşte ozaman anlarsın beni.
Onlar yedi kişiydiler
Bir kalbur üstünde elendiler
Kimileri inceldikce inceldi
Toprağa düştüler.
Kimileri yeşerdikce yeşerdi
yalnızdım sen çıktın karşıma
aşık oldum tanımadan sana
karanlık gecenin koynuna attın beni
unut dedin sevdiğim unutmam seni
perişanım şimdi gel gör halimi.
Yarabbi...
Bir gün, benim canımı alırsan
ya bir camii avlusunda
Yada bir ana'nın kucağında al,
İşte ozaman
minnattar kalırım sana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!