Kimselere seslenilmez
Kimse için süslenilmez
Kimseye aşk beslenilmez
Sayende bunu öğrendim
Not: Bu şiir kurgudur.
Akort almışlığım var
Sazları çalmışlığım var
Sahneye dalmışlığım var
Köşelerde kalmışlığım var
Yakuphan Kılınç
Zannetme ki göle döndü
Yeşil gönlüm çöle döndü
Şu insanlık pula döndü
Neredesin yâr gelsene
Şehirde mi kırda mısın?
Korkma seni birgün ezmem
Süsünü püsünü bozmam
Sevdiğimi asla üzmem
Kaçma benden şehir kızı
Çiçeklerden çok güzelsin
Yüreğim geçilmez gamdan
Korkmam asla mert adamdan
Yüzüme gülüp arkamdan
Atmayana selam olsun
Göz yaşım değilse nehir
Gözümden yaş döktü çektirdi cefa
Eğlendi benimle sürdü hep sefa
Çok büyük hatalar yaptı bu defa
Bir selam verecek yüzü kalmadı
Dostuyla arkamdan kuyumu kazdı
El ele çıktık bu yola
Aldırma hiç sağa sola
Sayki veriyoruz mola
Sen ağlarsan ben ölürüm
Bu günler elbet geçecek
Yokluğunda ağrır başım
Zehir olur ekmek aşım
Akar durur gözden yaşım
Senden ayrılamam Leyla
Gönlümde bir başka yerin
Seni beğeniyorum
Senden hoşlanıyorum
Seni biraz tanıyorum
Adını hep anıyorum
Yakuphan Kılınç
Yıllar sonra seni gördüm
Saçlarını tel tel ördüm
Ben sana gönlümü verdim
Sen dünyalar güzelisin
Altın gibi bir kalbin var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!