Yaktın Saf Çocuğu Şiiri - Mahmut Cantekin

Perde inmiş ama gönül gözüne,
Gör desem de göremezsin güneşi…
Derde girmiş kanmış her kül sözüne,
Dur desem de sen korlarsın ateşi…

Aşk içmezsin sevgi akan pınardan,
Ders almazsın arşa çıkan çınardan,
Haberin yok kırk yıl kahve anardan,
Sor desem de sen sormasın dost eşi…

Geçmez ağrın aşkın çürük dişisin,
Taştır bağrın gam kederin fişisin,
Boş her çağrın yoz ortamın işisin,
Zor desem de hep beklersin düşeşi…

Göz kaş ile ağa koydun avını,
Darbe vurdun kaçırmadın tavını,
İnkâr ettin yele verdin savını,
Kor desem de kandı yaktın keleşi…

Cantekin der; verdin mavi boncuğu,
Ateşlere attın o saf çocuğu,
Gitti malı sattı sırtta gocuğu,
Vur desem de vurmaz taşa kalleşi…