Yaktın İzmir Şiiri - Kemal Berk

Yaktın İZMİR, Yürekleri
Ne güneşin ateşi yaktı bizi
Nede zemheri ayazı
Bu kez yakan, bir sarsıntı, bir gürültü
Deprem derler adına
Yer yerinden oynarken, durur mu hiç, yürek yerinde
Aklın baştan gittiği an,
Feryadı figanın ayyuka çıktığı,
Çaresizliğin en üst boyutunda oğlumuz vakittir o an
Herkes düştü başının kaygısına
Kimi kendini kurtarırken,
Kimi karanlık dehlizlerde kaldı
Kimine erişsek de
Kiminin soğuk bedenleri geliverdi elimize
Yandı yürekler pare pare, delindi her bir yerimiz
Aktı gözyaşları, doldurdu nehirler
Akan gözyaşı değil, sanki kan akıyordu kan
Ta derinden sızlıyor her yerimiz
Ruhumuz bedenimiz, dökülüyor bir, bir
Rabbim sen gönüllerimize derman
Yaralarımıza çare
Kimsesizlerin, kimsesi ol
*
Bu gün acı günümüz
Yaşamıştık geçmiş günlerde, hatırlayın lütfen
İstanbul, Düzce, Yalova, Van, Elazığ daha niceleri
El ele vermek varken,
Yaraları sarmak varken
Ya insan gibi konuşun,
Yâda kapatın şu şom ağızlarınızı
Ağzı olan konuşmasın,
Bilen, yaralara merhem olan konuşsun
Sen ben yok kardeşim,
Türkiye tek yürek olsun
Ne maddi menfaat, nede siyasi rant peşine düşmesin kimse
Gelin hep birlikte kardeşçe, dostça,
Gönülden gönüle bir olalım
Ediyorsan yardımı? Rabbimden beklesene menfaatini
Haydi hep birlikte el ele
Hep birlikte dua ederken
Hep birlikte insanca yardım ellerimizi uzatmaya
Ya insan ol, yada susmayı bil

Kemal’eren Kemal Berk
31.10.2020