Yaktın Gurbet Şiiri - Zennehar Yılmaz

Gurbet ele düştüm geri dönemiyorum Sevdim deliler gibi hasretim diyemiyorum Uzak kaldım memleketten Dönüp varamıyorum Ben sende tutuklu kaldım gurbet Senden bir türlü beraat edemiyorum Uykuya dalsam dalsam da Gözümü diyarımda açsam Bir masaldı hasret kokusuyla uyanmak Öptüğüm toprağına yeniden sarılmak Bırakmıyor ellerimdeki kelepçeyi Koparmak mümkün değil parmaklık demirleri Yaşamak istiyorum sılamda kalan o günleri Bir tutkudur sılaya özlem duymak Her gece hayaliyle uykuya dalmak Kâbus oluyor gurbet bana Ne o diyarda ne bu diyarda Sılam tüter ocak ocak burnumda Bir gün kopup da göçeceğim senden Bitecek geçecek tüm özlem hasretim Gurbet sana ne diyeyim Yakıp ta külünü süpüreyim Yaralı günülerle merhem olup da gideyim…