Yaktın Bağrımı(hüseyin Şenkaya)

Yaktın Bağrımı(Hüseyin Şenkaya)

Çocukların evde çürüdü kaldı
Vay Hüseyin abim yaktın bağrımı
Dayısı olanlar yerini aldı
Vay Hüseyin abim döktün sağrımı.

Canını sıkıyor atıp tutanlar
Halini görmüyor nâra atanlar
Aklından ediyor olup bitenler
Vay Hüseyin abim ektin ağrımı.

Belini büküyor can yavruların
Derde koydu seni ten ağrıların
Para etmez oldu bin doğruların
Vay Hüseyin abim yıktın doğrumu.

Bir umutla gittin İstanbullara
Ne desen boş haldan bilmez kullara
Kedere düştün büründün allara
Vay Hüseyin abim kestin çağrımı.

Güler güldürürdün eskiden bizi
Geçer geçtirirdin yokuşu düzü
Şimdi sende kalan neşenin azı
Vay Hüseyin abim deştin böğrümü.

Gözyaşıyla yazdım sana bunları
Seni hiç üzmesin unut dünleri
Yolun gitsin sabra bağla günleri
Vay Hüseyin abim büktün eğrimi.

Samettin Şenkaya
(Kul Sami)