Yaktığın çıranın alevinde ısındım

Yaktığın çıranın alevinde ellerimi ısıttım
sonra yüreğimi...
ben acıyla tatlıyı bir hazanda tattım
sencileyin gördün ya aydınlık yüzümü
yağmursuz bulutların yoktu çözümü
boyasa da griye gözümü...
gülüşlerinden asılan meltem yeliydi
yaralı yüreğim divaneydi deliydi...

Kanamalı ağzımdı, yada kalemim
bir dağ esintisi serinliği olsa da kelamım
ben mecalsiz çöllere düştüm, şu Mecnunun iziydi
sevda Leyladan kalan bir asit deniziydi
sordum Ferhatsız kalmış bu ıssız dağlar
her dağın enginin de bir şirin ağlar.
Düşünceler düştü aç beynimde derine
bir dağa dikseydiler beni ağaç yerine
belki kuşlar konardı dallarıma erken
çiçekler sarardı leylak sarmaşık derken...

Semaya dokunurmuyum bilmem çıksam dağ başına
yağmurlar üşüştü ıslak bir yürek telaşına
sevda vefa ister, emek ister, cesaret ister
dünyanın sınırsız ülkesi yürekteki yer
benim yüreğimde eridi en sıcak çöller
bizi yuttu yutacak şu zaman denilen dev
senin yüreğinde gözlerim lambası yanan ev...

İnsan bu, her dem kaybettiği cevheri arar
aramayan insan, sorsam neye yarar?
Kadiri mutlakta biter nihai son karar
iyi ki sevda var hayatta, iyi ki sevgi var
Bu yüreğin ufkundan sen doğdun bil ki nazlı yar...