Yaktı Seni Cahil Nefsim

Yaktı seni cahil nefsim, aşk-ı dünya denen sevda
Uyardım da dinlemedin, ısrar ettin yanlış savda
Senden önce niceleri, düşmüş iken o tuzağa;
Gafilleri ettin taklit, yaya kaldın sen sınavda.

Dert etmedin imtihanı, hemdem oldun bağla dağla!
Bazen inip sahillere, balık tuttun olta ağ’la!
Onca mühim mevzu varken, el salladın da tümüne;
Koca ömür ettin heder, zevk-ü sefa ve de avla.

Hiç denir mi akil kula, bakır alsa altın diye?
Demezler mi etrafından, niçin yaptın bunu diye?
İşte senin yaptığın iş, tıpkısının ayni nefis!
Bu ahmakça tavırları, sergilersin acep niye.

Şu yaptığın yanlışlarla, döndün hesap bilmezlere!
Düşünsene bre gafil, dünya nere cennet nere?
Sanki matah yapmış gibi, üstelik de keyf elli altı?
Hemen tövbe etmez isen, biteceksin bil yok yere!

Abdullah Toroslu
19.11.2013-İzmir