Alev,alev yanıyor ormanlar,
Yakanlar bizlerden,zavallılar,
Hangi akla hizmet ediyorlar,
Her gün bir ormanı yakıyorlar.
Ne ağızları,ne dilleri var,
Yakmayın bile diyemiyorlar,
Neden acımasız bu insanlar,
O ağaçlardan ne istiyorlar.
Ağaçlar yanarken çatır,çatır,
Yangın,cehennemi hatırlatır,
Oysa biz ormana cennet deriz,
Onu nasıl cehennem ederiz.
Neden bu kadar cani insanlar,
O ağaçları bir yaktıran var,
Böyleler insan değil canavar,
Eğitilmeli bu canavarlar!
Yanan değil sadece ağaçlar,
Ormanda binlerce canlı yaşar,
İçinde o mahlukatta yanar,
Bu caniler kendini ne sanır.
Ne acılar çekerler yanarken,
Kundakçı,ne acımasızsın sen,
İstersen dünyayı yak ateşle,
Ateşe dokunabileceksen.
Ormanlar ciğeri ülkemizin,
Yakmayın,bu ülke hepimizin,
Yakana da vermeyelim izin,
Orman kaynağı nefesimizin.
Yaşanır mı hiç nefes almadan?
Oksijen olmaz ağaç olmadan,
Artık anlayalım kıymetini,
Boğulup oksijensiz kalmadan.
Allah korkusu olan yakamaz,
Yanan sigara,kibrit atamaz,
İsteyerek hiç kundaklayamaz,
Kundaklayanı,yakmak bile az.
Üç beş kuruşluk menfaat için,
Niçin cani olursunuz niçin?
Bırakın intikam duygusunu,
Artık iyi,güzel yolu seçin!
19.09.1998
Cumartesi
03:15
Kayıt Tarihi : 13.6.2006 23:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)