hiç ayırmazdı kendisinden, dosttu ahbaptı
kimi zaman koynunda huzur bulduğu sevgili
kimi zaman uzun uzun konuştuğu dert ortağı
kimi zaman da birlikte keyiflenip dağıttığı
bir banka oturdu, yaktı kadim dostunu
bir nefes kendisi için, bir nefes de sevdiği
orada buluşmak için sözleşmişlerdi, önceki gün
bekledi…oysa gün çoktan olmuştu dün
son kez bakınıp etrafa hızla kalktı yerinden,
soluklandı iç çekerek, yaralıydı derinden
dere kenarına doğru yürüdü hızlı adımlarla
köprüyü geçerken, damla damla eridi kederinden
kuşlar konmuştu suya, sevgi dokudular oya-oya
yorgundu... ahh dedi ahh şu kuşlar kadar olabilseydik
anlayabilseydik onlar kadar sevginin değerini
yapabilseydik gereğini, tutabilseydik içimizde ömür boyu
yakmasak olmaz mıydı, tiryakinin son sigarası misali
Hatice AK/16.03.2010
Hatice AkKayıt Tarihi : 27.7.2015 11:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!