Korkmayın…Elimin uzandığı kadar yakabilirim ancak….
Küçük kızlar basıyor içimin buğday tarlalarına
Mayıs soyunuyor tenim
Deniz kabuğu çatlıyor
İçimde…
Düğmelerinizi yamalarıma diktim bile…
Yağmur kokar mı insanın teni hiç
Ben yağmur kokuyorum işte
Camide unutulmuş tesbih kadar uzağım teninize
Size kalsın güngörmüş sancılarınız…
Ben adımı tramvay duraklarına yazdım bile…
Dua okuyan dilleriniz hangi tekke duvarına çarpıyor düşünsenize
Kaçınız içinizdeki çakıl taşlarını sayıyorsunuz hem
Sustuğunuz teninizle…
Yanılsamalarınıza tekmeyi bastım bile…
İçimde kalan tek ağacı da yıktım
Kabuklarını kaldırdım geçmiş zaman dehlizlerinin
Gündüzü yakıyorum şimdi tenimle…
Size kalsın tanrılarınız
Sizin olsun alacakaranlık yanlarınız
Sadece bir bakıp çıkacağım,gözlerinize...
Duvarlarınızı çoktan geçtim bile...
Saklamayın,gördüm parmak uçlarınızdaki acıyı.
Not:Hiç heveslenmeyin şiir henüz bitmemiştir :))
Kayıt Tarihi : 29.3.2005 13:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu adla/başlıkla bile güzel; ama çok daha güzel bir adı hakediyor bence.
Saygıyla.
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (9)