Yakışıklı Kadın Şiiri - Ahmed Fehim Solak

Bu sabah sesin değdi yüzüme,
Uyandım,
Sağımda yoktun,
Solum, mühim değil.
Gözlerin kadar uzak bir noktada,
Gülüşüne değdi ellerim.
Vazgeçtim.
Bir kaç yüzyıl sonrasına mumyalanmış ciğerlerimin mührü çözüldü demin,
Mumun aktığı yerden,
Bir leke değdi zifiri kara.
Dumanı ateşle denk düştü,
Çünkü az sonra bir kadın sevecekti.

Kadın;
Yağmurlu günlere ve ıslanan yapraklara,
Sıcak mavisi gökyüzüne,
Ihlamur Bahçelerine,
Kar toplayan yazlara,
Baharın gül kokan koynuna,
Bütün dünlere ve gelmekte olan tüm geleceğe,
Belkide,
Bir şiirin satır arasına,
Bir bestekârın notasına,
Bir müziğin tınısına,
Çok yakışabilirdi.
Fakat kadın en çok onu seven adama yakışırdı.
Yakışıklı olmak kendine yakıştırmaktı,
Adam kendine yakıştırdı.

Ahmed Fehim Solak