Yakınmalar Şiiri - Mehmet Boran Ayanzade

Kara gecelerde, gene tek başıma...
Bir elimde kahve varken muhtacım sigarama,
Bazen elimde yek kadeh, istek duyarım şarabıma.
Vakitsizim, mantıksız(!)hareketlerimle varım bu acunda;
Belli olmaz pek n’apacağım da...

Kim ister ki yâriyle arasında mesafeler olsun?
Ne zaman varmak istesem, dağlar önüme set kurdu,
Tanrı’ya şükür bu fikir zinimde iki gün durdu;
AyanZade bir daha böyle bir aşka kalkışma ne olursun!

Hayatım hep bi’renkli,
On altı sene kavga dövüş, tantanayla geldi geçti.
Yıllarca şu ömrümde savaştım, harb’ettim her daim;
Ne derslerim, ne ne geleceğim, önemli olandı fikirlerim;
İmdilerde değilim eskisi gibi, buncs olayın ardından “duruldum” diyebilirim.

Hep yaşıyoruz “öylesine”
Kalkışırız bir takım işlere
Ya yanlış fikirlerle yahut da fikirsizce,
Kişi bunlardan ders çıkarmayı bilmeli bence!