Yakınma Yanma ile Şiiri - Muhayyel Gizliay

Gazı bitmiş çakmaklarla doldu çekmecem,
Bir hikayede binbir türlü ah çekince.
Gözlerim kısıldıkça arttı endişem,
Bir Muhayyel bir Samet, kimlikler değişince.

Yargısız infazların tam ortası.
Tedirgin etmiyor dostun yargısı.
Muhayyelin bu sıkıntı değil ilk göze aldığı.
Sağda solda, gençlik; kaçamak algısı.

Her şeyin farkındayken herkesten farksız.
Sevdiklerimin bildikleri üç senedir asılsız.
Yalan söylediğim sanılır, olduğumdan yalansız.
Çağın hastalığı, güvensizlik yay gibi; pervasız.

Yakınmalar yanmalardan değil yalandan sanılır.
Kamera karşısında neslim, kasılır.
Pahalı kıyafetler ucuz ortamlara saklanır.
Dışında olunan her şeyin zihin farkındadır.

Sürekli pahalı arabalarla çekilen fotoğraflar.
Boldur yol yemez Nazmi ve Seyfo dayılar.
Modern gayrimeşru, sözde sokaktan şarkılar.
Bu devirde daha çok inan Al Capone'lar

Yaratılan, suç havalı algısı.
Unutmadım, o öldürülen efendi çocukları.
Duyasın gelmez, denk gelmezse çocukların.
Ben dert bölücüsüyüm, gözü yaşlı anaların.