Yakındır Elbet Şiiri - Atila Yalçınkaya

Zannetme ufuktan belirmez bir nur,
Güneşin doğuşu yakındır elbet.
Her türlü gizli sır edince zuhur,
Rabbimin nakışı yakındır elbet.

Her hale nigahban ol Yüce Mevla’m,
Gerçeğe dönecek hayalle hülyam.
Hazreti Âdemden gelen bu davam,
Zirveye varışı yakındır elbet.

Gönlümüz susamış ilmî irfana,
Öyle bir dava ki gitmiş her yana,
Bir can suyu olur solan her cana,
Can ile sarışı yakındır elbet.

Hayali kirletmiş her türlü resim,
Ef’ali münafık Müslüman isim.
Mahlûkat nihayet var olmuş cisim.
Mümince bakışı yakındır elbet.

Ah ile inlerken insanlık soyu,
Yusuf’a ev olmuş karanlık kuyu.
Bize huy olursa Resulün huyu,
Kuyudan çıkışı yakındır elbet.

Bir olursa çarpan bu kadar yürek,
Elbet zayi olmaz verilen emek.
Kimisi Dünyayı ev etmiş demek,
Mahşere akışı yakındır elbet.

Nefsi emarene vurmaz isen gem,
Her türlü rüşveti ister sanki yem.
Aynı kalpte olmaz kibirle erdem,
Alevin yakışı yakındır elbet.

Gam ile kasvet olur misafir.
Dert ile tasaya gelmez bir ahir.
İki cihan kula olursa zehir,
Efkâra dalışı yakındır elbet.

Bir hedef olursa insanda gaye,
Çok mükâfat olur Dünyada sa’ye,
Vermez isen nefse, bir pay bir paye,
İblisin kaçışı yakındır elbet.

Mahşer meydanına akıyor bu yol.
Sen sen ol hak yolda yürüyenden ol.
Defterin verilir sağdan veya sol.
Mahşere varışı yakındır elbet.

Mümin isen kalbin olur mutmain.
Değilsen gayret et çalış her daim.
Kalubeladaki verdiğin yemin.
Rıdvan’a dalışın yakındır elbet.

Atila isimli Amed li bu zat.
Nefsi emareden olur mu Azad.
İman ki yıkılmaz kale-i mirsat,
Canana kavuşman yakındır elbet.
Atila Yalçınkaya 17.02.2017