Yakıldım Ama Yakınmadım Şiiri - Celal Bahar

Nice ateşlere attın gönlümü,
Nice alevler gördüm,
Okyanusların damla sayıldığı,
Hüzün deryasında yüzdüm,
Gün geldi gecenin karanlığında buz kestim,
Gün geldi içine düştüğüm ateşte üşüdüm,
Ben bu aşk uğruna yıllarca yakıldım da,
Bir gün olsun yakınmadım...

Nice insanlar gördüm,
Halime gülüp geçtiler,
Bir garip, bir meczuptur bu,
Bırakın ölsün dediler,
Sensiz üst baş perişan,
Halim nicedir gördüler,
Ben bu aşk uğruna ne çileler çektim de,
Bir gün olsun yakınmadım...

Kimi;
Daha yüzüme bakmadan benden sırtını çevirdi,
Kimi korktu;
Götürüp bunu bir yerlere atın dedi,
Kimi acıdı,
Önüme bir lokma ekmek, bir yudum su verdi,
Ben bu aşk uğruna günlerce aç, susuz kaldım da,
Bir gün olsun yakınmadım.

Varsın herkesler beni deli bilsin,
Bir garip,
Bir fukara sokaklara düşmüş desin,
Varsın sicim gibi yağmurlar yağsın,
Gökyüzü tüm şimşeklerini üzerime çaksın,
Ben bu aşk uğruna nice fırtınalar gördüm de,
Bir gün olsun yakınmadım.