Yakılan Kadının Haykırışı Yankısı Umudu

“Yandığım gün o kadar üzülmedim, çünkü alıştım.”

Bu bir Dostoyevski romanı değil.
Bu, gerçek bir hayattan damlayan dramatik bir cümle.

"Yüzümde dayak izleri vardı.
Yüzümde başka izler de vardı.
O yüzden yandığım gün o kadar üzülmedim... çünkü ben, alıştım."
dedi...
Ve stüdyoda herkes sustu.
Sonra ağlamaya başladı.

23 yaşında, Fransa’da doğup büyüyen ama aslen Konyalı bir kadın: Beyza Huri Aydın.
MasterChef yarışmasında sessizliğini bozdu ve şunları söyledi:

“Ben bu konuyu hiç açmadım bugüne kadar.
Ama artık yeri geldiğini düşünüyorum.
Ben bu kadınlardan biriyim.
İki yıl önce bir evlilik yaşadım.
Ve o evlilik boyunca şiddete maruz kaldım.
Bu yüzden kadınları çok iyi anlıyorum.
Ve onların sesi, örneği olmak için buradayım.”

“Hayallerim ve hedeflerim vardı.
O evden çıkarken kendi kendime,
‘Beyza, başaracaksın’ dedim.
Ve başardım.
Bugün buradaysam, bu başarının bir parçası olarak buradayım.”

“Tüm kadınlara sesleniyorum:
Hayallerinizden ASLA vazgeçmeyin.
Sizi küçümseyenlere, susturmaya çalışanlara, sizi yakanlara rağmen...
Küllerinizden yeniden doğun.”

Dünya Yükünün Hamalı der ki:
Bazen bir cümle, bir ömre bedeldir.
Bazen bir yara, insanın en büyük direncine dönüşür.
Ve bazen bir kadının suskunluğu…
Haykırış olur, yankı olur, umut olur.