Yakıcı Soru Şiiri - Abdurrahman Günay

Çağırsam, yankı bulur mu?
Taşır mı, gönül baharına
Sevgi dilinden
Kelebek kanatlı kelimeler
Özlemini güzel günlerin?
Açar mı vicdan çiçekleri insanlığımızda
Daha gür ve yeniden?

İçimize ateşler düşüren
Ömrün bir yüke dönüştüğü eşikte
Sahile vurmuş bir çocuğun
Kapkara gözlerine takılı
En son ve en zor sorusu
Bıçak gibi, kemikte:
“Çocuklar niye doğuyor ki, baba
Madem, her gün yüzlercesi ölmekte?”

Ben, sen, o... Susarsak...
Kim haykıracak, o zaman?
Umudun çürüdüğünü yürekte!