Yakarışların Kabulü Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir bekleyişi düşünün, asırlık ve sabırlı.
Bir mesafeyi düşünün, anlamsız ve bitkin.
Sona eren, o uzun, ıssız koridoru.
Ve iki ruhun, birbirine koşmasını.
*
Tüm evren, o saniyede donup kaldı.
Sanki, bütün sesler sustu.
Sadece, bakışların buluşması vardı.
İki nefesin, tek bir ritme uyması.
Bu, vuslatın en saf hâliydi.
*
Yitik bir parçanın, yerine oturması gibi.
Eksik kalan, her ne varsa,
Artık tamamlandı.
Yalnızlığın, o soğuk gölgesi,
Aydınlığın gelişiyle kayboldu.
*
Çekilen bütün acıların,
Geçirilen uykusuz vakitlerin,
Anlam kazandığı, zirveydi bu.
Buluşmak, varoluşun en tepe noktası,
Bütün yakarışların kabulüdür.