Yakarış Şiiri - Cansu Güleç

Karşımdasın.
İşte tam burada, yanıbaşımdasın.
Söylesene sevgilim;
Nedendir gözlerindeki bu duvar?
Elleri önünde kavuşmuş,
Küskün bir çocuk var;
Burada, tam burada sevgilim.
Bilemezsin, benim kollarım
Öyle zincirdir sevdiğim.
Öyle viranedir sevdiğin.
Bir meltem savurdu kokunu,
Daha çektim içime, en derinden.
Bende bildim aşkın sevginin zorunu,
Fakat yüreğimi söktüm ben, en geçinden.
Söyle bana şimdi, neden kederlidir gözlerin?
Kendini bilmez, meczup ahvaller içindeyim.
'Tevekkül' dedi tanrı, zira yok baharlar.
Bilmiyor musun ey Tanrım? Zihnimde sanrılar var!
Kalbimde sancılar, ellerimde bir demet papatya;
Artık değiliz masum, solan değil sadece papatya!
Kollarımı bağladılar birtanem, beni susturdular.
Demedi kimse 'Kalbindir bu, atar ya!'
Kolum kanadım kırıldı birtanem, haykıramadım sana.
Denizler geldi, denizler geçti şu Ankara'dan.
Seni, yalnız seni soludum ben her damlasından.
Suskunum sevdiğim, ben de suskunum.
Harelerindir içimde kopan çığlıkların müsebbibi.
Söyle, kim silecek anlımdan bu satırlara ait mürekkebi?
Zikretmedim adını, en çukurlara gömdüm.
Gözden ırak olan gönülden de ırak olmuyormuş, gördüm!
Karma karışık ahvallerdeyim sevdiğim.
Ölümü ağırdan alan uzuvlarım,
El pençe bekleyen kusurlarım var.