Yakar İkimizi Şiiri - Faruk Yiğit Araz

Zor! ...

Sen yoksan bu şehir zordur bana,
bu şehrin en kuytusunda, aksak aksak ilerlemek,
Emanet adını voltalarıma yazmak,
Seni düşünmek, seni hatırlamak,
Ellerinin sıcaklığını hissetmek,
Başını sol omzuma yasladığını hayal etmek,
Sonra o hayalin boşluğuna düşüp, düş kırıklığına uğramak zor! ...

Sen yoksan sevmek zordur bana,
Tutunmak hayatın şah damarına,
İlla olacak diye birşey yok! demek,
İmkansızı istememek zor!

Sen yoksan gülmek zordur bana,
Resimlerde bırakmamak tebessümleri,
Unutmamak mutlanmayı, yaşamayı, Seyretmek alemi,
Tatlı bir tebessüm etmek zor! ...

Sen yoksan bir yanım eksik, bir yanım yarım,
Gittiğinden beri dinmiyor ah-u zarım,
Avaz'ım kısıldı, bitmiyor yanağıma düşen giryanım,
Sensiz olmuyor, sensiz olsa da; olmuyor canım! ...

Anlasana?
Yası başında bir ömrü heba etmek ne anlamsız!
Değişmiyor birşeyler yokluğunda,
Herşey aynı kalıyor,
Aklım, benden gideli epey oldu,
Hislerim farklı, bıraktığın gibi kalamam,
Bilirim kalmam...

Bilmiyor(mu) sun?
Söndüremez senden sonra kimse içimdeki ateşi!
Yokluğunu bıraktığın günden beri varlığıma,
Pusulası şaşmış bir seyyah gibi,
Almış yüreğimi gidiyorum! ...
Sırtıma semer yaptım acı'larımı,
Hûzûnle sözlüyüz! ...
yine vakitlerden sen'siz biten bir geceye vuruyor saat;
ve ben kasvet'ten aldığım randevuyla, gecenin hüznüne bulanıyorum!

Bu ayrılık yakar ikimizi demiyor,
Beni yakıyor!
Yakacak!
Yakmasın gel! diyorum! ...