Yakamozlar ve Sen Şiiri - Nesrin Olcay

Küçük bir teknede ben ve sen,
Kocaman denizde küçük tekne ve sen.
Güneş batmakta,
Bir fırça gökyüzünü sarı,kızıl,turuncu boyamakta.

Küçük bir teknede ben ve sen.
Denizde yakamozlar,karşımda sen.
Yakamozlar gözümü almakta,
Sen de yakamozlardan daha çok parlamakta.

Yukarda kızıl gök,karşımda sen,
Aşağıda yakamozlar,karşımda sen.
Zavallı kalbim deli gibi çarpmakta,
Bedenimle birlikte alev alev yanmakta.

Sadece bu deniz,bu gök,bu tekne ve de sen.
Karşında kulun,kölen; emrine amade eğer istersen.
Başka bir şey görmüyor gözlerim,yalnız sana bakmakta,
Kalbim artık yalnız yalnız senin için çarpmakta.

Benim güneşim,ayım,yıldızım sen,
Hiç gitmeyen gölgen olurum eğer istersen.
Yakamozlar seninle yarışmakta,
Bak ışıltını onlar bile kıskanmakta,

Küçük bir tekne yakamozlar arasında,teknede sen.
Şu koskoca dünyada başka bir şey görmeyen ben.
Kalplerimiz birleşti,dudaklar buluşmakta,
O mutluluk anında,ruhlar sarhoş olmakta

Şu dünyada ikimiz,yalnız ben ve de sen.
Dünya dursun,bu an sabit kalsın istersen.
Yakamozlar ve sen,güneş ve sen,deniz ve sen.
Hep böyle kalalım canım,eğer istersen.
.