Yakamoz ve Kızılalev Şiiri - Ünal Peltek

Ay gözlerinde parıldıyor,yakamoz güzelliginde,
Ama görmüyor kimse bu parıltıyı,
Oysa oysa sen gülünce daglar bile sarsılıyor,
Korku korku hiç geliyor sevdalılara,
Yalancılar garipçe savruluyor,
Töreleri bile yıkabiliyorsun yeri geldiginde,
Savaşmalımıyım acaba bu çapanogluyla,
Demiyorsun zeytin gözlüm, düşünemiyorsun,
Cesur ve güçlüsün hayallerinde,
Belki bu agırlıgın içinde yaşamaktan zevk almakta
Ve bu ihtiras ışıgında köpeklere tükürebilmektesin,
Kızılalev gibi hem masum hem yakıcısın,
Sevişmek asla dogal olmamalıyıdı sabah ışıklarına dek,
Duygularınla sevişmek sana göreydi hep,
İnsanlar sana siyah gibi bakarken sen oralı olmazdın,
Batan güneşi seyredip sigaranı yaktıgın anlardı belkide,
En masum dakikaların,
VE!
Ben güneşin ardından fısıldamak isterdim kulagına,
SEVİYORUM SENİ.
Batan güneşten daha kızılca.