Seni seyrediyorum
Nasıl bir yüreksin ki
Her dalın dopdolu
Nasıl verimkâr bir yüreğin var böyle
Söyle
Nasıl akar bu lavlar yüreğinden
Sanmam ki sen yokluklarda yok olasın
Sen
Kendinden doğansın.
Sürükleniyorum ardından
Notaların dans ediyor etrafımda
Yol arkadaşımı arıyorum
Arayalım mı birlikte
Ya da gel
Bir İstanbul şarkısının ezgisinde
Dans edelim kendi etrafımızda…
Bu köprü,
O köprü,
Hadi söyle!
Ne olur söyle!
Hangisinde bıraktın bana aldığın gülleri?
Söyle…
Üşütmeden ruhumu
Sarıl sevgime sımsıkı…
Duyuyor musun çığlığımı,
Of çekiyorum delice…
Yok muyum ki ben,
Bir bak yüreğine…
Kolay mı ki atıp gitmek
Yürek dolusu özlemi Boğaz’dan,
Kolay değil kendinle birlikte
Yüreğindeki beni atmak
Buz gibi sulara…
Ne satıyorum
Ne alıyorum
Söylemem ki kimseye.
Anlamasın kimse
Hissetmesin özümün ağıdını.
Her damla gözyaşında
Şavkı vardır adının…
Yakamoz vaktindeyim ey yarenim
Bakarım sessizce sulara…
Derinden bir keman sesi gelmekte…
Omuzlarımı ısıtmıyor saçlarım.
Git demek
Sevgi yürekte ağ olmuşken
İmkansızdır…
Ver elini
Yağan yağmur mu
Gözyaşın mı ıslattı ellerini?
Neden ısıtmaz ki ruhunu
Ne ana sevgisi
Ne yârin varlığı?
Sen ki
Varlığınla cansın
Sen ki
Dimdik bir dağsın…
Ben o dağın volkanına harman olmuşum
Atamazsın,
Satamazsın
Seninle yok olacak varlığım…
Hisset sevgimi
Ve ağlatma gözlerini
Çünkü suya yazmadın sen adımı.
28.02.2010 20:51
Serap DemirtürkKayıt Tarihi : 2.3.2010 14:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
