Yak Mısralarımı Öleyim

YAK MISRALARIMI ÖLEYİM
Boylamlar aştım,
Sürüklendim enlemler boyu
Filizlendim buzulları eriten meltemler arasında
Vurgun yedim yörüngesi kaymış bir zühreden,
Şaşakaldım dümdüz yollarda.
Kavşaksız sevdaların çevresinden ,
Dolaşan benim samanyolunu
Afallaya afallaya.

Şimdi senin iklimlerinden taşan bir gözyaşı,
Bir boran asılı yelkenlerime.
Bir sokak sahile inen,
Çıtı pıtı bir akşam,
Arızalı bir köşebaşı; pus yüklü..
Balkonunun dibinde bir aşık; göresi geldiğin
Ancak inkar ettiğin boş yere,
Bir aşık ki dilinde şiirden dualar … dermansa…
Dök sigarandan kalbimi tutuşturduğun külü..
Ben senle yanmaya geldim buraya,
Dalgalarca yangın döken o kahkülü,
Seranatsız dola boynuma.
Girme sakın içeri ,
Kal orada,
Susacaksan da sus bigane, yalvarışıma..
Yak mısralarımı kusursuz,
Budur benim işte nihayetsiz öyküm,
Ben ki divene ve uyluksuz
Serzenişin dizlerine kapanıp süklüm püklüm,
Tutunarak eşiğine,
Yaprak yaprak solar dökülürüm;
Eşiğinde her gece,
Hoyratça ve apansız,
İfil ifil ölürüm.
YUSUF GÖKBAKAN