Yagmurun Yüzünden Şiiri - Seyfi Karaca

Defter sayfaları yağmur yüzünden
Bulanmış ıslanmış çiğ ve çığlık demi buza kesen ayaz kucağı
Koynundan ve gönlünden çıkarıp attığı kayıp dilimlerin perakende insanı sanki
Kendi kendine dolanıp dönerek durmaksızın ıssızlaşan çöllere zemberek..
Kapana kısılmış aç susuz bir liman gibi denize kıyıya uzak
Söküp koparan yönsüz yurtsuz fırtınalarda gitmem dedikçe kendini belaya atıp haraba koyan
Ve okunmuş mektupların en kuşluk vaktine bir ceket bir bavul yükleyip örterek
Sandlayaları bozulmuş üstüste yığın soğukluğun dört tarafını hiç bir yere toplayan güzüyle
Kalbur kasnak
Yalın çıplak
Ve fuar gösterilerinde parlak ışıklar çarşısından kısmetini deneyen yoksul pervaneyle
Ve bulanık bir meydanla el ele baş başa beraber
Büyük tekerlerin bıraktığı simsiyah izlere büyük binaların çukurunu yükünü çöpünü bıraktığı
Kelebek camından boşluklara uzaklaşan dünyaya bakarak
Beyazı beyazla
Mendili mermerle
Ayın şavkını aynadaki kuyuyla
Yitiğinin üstüne bir de sallanıp duran çifte kanatlı gam ve keder bindiren
Her yerine motorlu araçların girip çıktığı topluca belirsizliğe derme çatma düz hesap
Suretinden yaka silken kaçışların çırpındığı dikenli tellere tutunurcasına
Defterin yağmurlu yüzünde oldukça yoğun ağıt gözyaşı ve buraların kasım günlüğü
Haricindeyse sokaklara parklara fabrikalara ve buz gibi insanlara güzle karışık hicran
Paydos edip döküyor saçıyor ha bire sisli ve sağanak
Kataloğu geniş alacakaranlığın gırısi

Kasım/ 23