Yağmurun Toprağı Öpmesidir Aşk

Eskimiş bir ninni ruhumun tahta beşiğinde
Gönlümde ölmüş bir engereğin hazin çığlığı
Uzak kavimler geçiyor ikrardaki çöllerimden
Yaşlı bedenlerin soylu ellerinde asırlık tütsüler
İntizar var göğsümün hicranlı kelepçesinde
Sevdanın üzengisine tutunuyor aşkla kadınlar

Sensiz, uzaklara düşmüş mağrur bir göktaşıyım
Uçuklarla parçalanan dudağımda ölümsüz sevda
Kendi derininde dikişinden ayrılmış düğmeyim
Yorgun kanatlarımın renkleri nicedir solgun
Talanlarla parsellenmiş gövdemin saçakları
Rüzgârın devirdiği toprak damlı evler gibiyim

Ezberlenmiş yaşanmışlıkların ıslak ruletinde
Uğrunda ölmeye kanat açan kelebek ömrüm
Hazan vakti bir dilenciyim aşka aşina sevgine
Sessiz fısıltılar ekerim her mevsim ben çöllere
Varlığın bekler beni yankısız elvedalar şehrinde
Yağmurun toprağı öpmesidir aşk, ozan gönlümde

Seni düşünmenin bedelidir unutulmuş mevsimler
Düşlerin mızrabında adın, darağacında elvedalar
Seni sevmek bilsem ki sonbahar, şahittir seneler
Kanla yıkarım umudu, heybemde fiyakalı umutlar
Çiçeklerle donatırım evreni, tükenmez sevinçler
Serp şiirlerimi denizlere, ruhuma o an huzur dolar